برآورد عوامل غیر ژنتیکی و ژنتیکی موثر بر صفت مرده زایی در گاوهای شیری هلشتاین ایران

مرده زایی به عنوان مرگ گوساله اندکی قبل از زایش، در حین زایش یا ظرف مدت 24 تا 48 ساعت پس از زایش تعریف می شود. دلیل اصلی مرگ گوساله در طی این فاصله زمانی ناشناخته است. هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر بر مرده زایی و نیز برآورد برخی از فراسنجه های ژنتیکی آن در گاوهای شیری هلشتاین ایران می باشد. داده های زایش های اول و دوم که از سال 1376 تا 1385 جمع آوری شده بود به صورت جداگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از مدل آستانه ای نیز جهت تجزیه و تحلیل داده های هر زایش استفاده شد. تأثیر عواملی نظیر میزان شیر 2x، سن در زمان زایش، اثر گله - سال- فصل زایش و نیز جنس گوساله بر نرخ مرده زایی معنی دار بود. گوساله های نر به طور معنی داری نرخ مرده زایی بیشتری نسبت به گوساله های ماده نشان دادند. وراثت پذیری مرده زایی نیز در دام های زایش اول 025/0 و دام های زایش 01/0 برآورد گردید. پس از کلاسه بندی دام های زایش اول و دوم بر اساس سطح تولید شیر و سن در زمان زایش ملاحظه گردید که نرخ مرده زایی در دام های جوان تر و نیز دام هایی با توان تولید شیر بالاتر بیشتر است.